ز آنجایی که سایتهای همسریابی شیوع بسیار گسترده‌ای در جامعه یافته اند، قصد دارم تا کمی به آسیب شناسی چنین فضاهایی بپردازم.
معمولاً در سایتهای همسریابی پسران و مردانی که ثبت نام میکنند با نیت ازدواج پا به عرصه ثبت نام در چنین سایت هایی نمی گذارند و البته بیشتر برایشان جنبه تفریح و بازی و گاهی نیز برای ارضاء مطامع زیاده خواهانه خویش در این فضا حضور دارند البته انکار نمی کنم که احتمالاً هستند کسانی از مردان و پسران که در این فضاها به دنبال همسر مناسب خویش هستند اما انگار در جامعه امروز ایران برای مردان بیشتر از ازدواج و تشکیل خانواده و انتخاب یک همسر مناسب خوشگذرانی و هوسرانی در اولویت قرار گرفته است.
البته مراجعه بانوان و دختر های محترم به این سایت های معمولاً از روی نیت ازدواج می باشد اما به نظر شما اگر در جایی نقطه مقابل شما دید خوبی نسبت به این امر نداشته باشد و بیشتر دنبال دوست یابی و تفریح در چنین سایتهای باشد آیا اعتمادی در طرف مقابل به جا خواهد ماند تا از آن معدود مردانی که برای ازدواج و همسریابی به سایت همسریابی مراجعه کردند نیز آنگونه مورد قضاوت قرار نگیرند.
طبیعتاً در یک سایتی که نزدیک به بیش از نیم میلیون کاربر دارد و برای ازدواج اعلام آمادگی کرده‌اند آیا نباید نرخ ازدواج ثبت شده بسیار بالا باشد پس چرا این امر روی نمی دهد جواب بسیار ساده است دخترانمان اعتماد خویش را از دست داده اند و پسرانمان هم بیشتر نیت مناسبی ندارند.
از آنجایی که هر انسانی با هر اسمی می توانند در این سایت های همسریابی ثبت نام کند معمولاً این امر موجب می شود تا بدون اینکه احراز هویت درستی صورت بگیرد هر کس با هر ادعا و هر نامی در این سایت ها ثبت نام کرده و هر گونه که دلش می‌خواهد عمل کند و این خود موجب از بین رفتن اعتماد متقابل در بین زن و مرد در جامعه ما خواهد شد.
بهتر است به این مسئله از زاویه دیگری نگاه کنیم از آنجایی که هیچ یک از طرفین از احراز هویت واقعی طرف مقابل آگاه نمی باشند و مهمتر از آن هنوز خود واقعی خویش را با هویت خویش آشکار نکردند میتوانند به هر نوعی مشغول فریب طرف مقابل باشند معین یعنی عدم اعتماد متقابل در یک فضای اینترنتی.
برخلاف بسیاری اینجانب فکر میکنند که فضای مجازی و اینترنت تفاوت چندانی با فضای حقیقی ندارد و بازخوردهای آن در فضای حقیقی و در زندگی روزمره ما قابل مشاهده خواهد بود و به نظر من اینجا بی اعتمادی که به وجود می آید خود باعث کاهش ازدواج خواهد شد. این یعنی دقیقاً سایت همسریابی که باید بهترین مکان برای ازدواج به انتخاب همسر باشد و رسالت وجودی آن بسط و گسترش ازدواج است دقیقاً نقطه عکس خود را بازتولید می‌کند.
اما اگر نظارت دولت بر روی چنین سایتهایی مثلاً از ناحیه وزارت ورزش و جوانان با مجوز و همچنین احراز هویت دقیق صوررت بگیرد از بسیاری از آسیب‌های اولیه آن جلوگیری خواهد شد کلاهبرداری ها بسیار کمتر از آن خواهد بود که اکنون وجود دارد.
و بنده معتقدم با اینکه این امر همه معایب های سایت های همسریابی را برطرف نمی‌کنند اما از بسیاری از مشکلات عدیده آن می کاهد اما برای اینکه یک سایت همسریابی رسالت واقعی خویش را به بهترین نحو به انجام برساند راه درازی داریم و فرهنگ‌سازی عمیق که باید از پایین ترین سطوح جامعه با آموزش مناسب فضای مجازی و فرهنگ جنسی به آن دست یابیم
منبع شیدایی به سبک ایرانی
