ازدواج و یافتن یک همسر خوب مساله ای است که از گذشته تا به حال تلاش جدی و پیگیر انسان را در پی داشته است،و همیشه دارای رسم و رسومات مخصوص خود بوده است.
از جلسات مرسوم خواستگاری که در گذشته صورت می گرفت و تاکنون نیز ادامه دارد شروع شده است و البته امروزه نیز طریقه یافتن همسر به روشهای نوین رو آورده است.
این روش های جدید و مدل های نوین همسریابی هم توانسته است مقبولیت خاص خود را در بین جوانان پیدا کند و البته مشکلات و مسائل عدیده‌ای نیز پیش پای جامعه قرار دهد.
همسریابی از طریق اینترنت و با استفاده از ابزاری به نام سایت همسریابی پدیده جدیدی است که علاوه بر نگرانی های بسیار در بین کارشناسان امر به وجود آورده است و تذکرات مسئولین جامعه را در پی داشته است.
در برهه ای از زمان ازدواج دوستی های با جنس مخالف که به دوستی‌های خیابانی مشهور شد طریقه سنتی ازدواج را تحت الشعاع خود قرار داده بود و شکل سنتی آن را به چالش می کشید با ظهور اینترنت و فضای مجازی و به تبع آن سایت همسریابی اثرات خود را بیشتر نشان دادند و تمایل جوانان به رابطه و آشنایی های قبل ازدواج بیشتر شد تا آنجا که ابزار اینترنت را به خدمت گرفتند تا بتوانند یافتن زوج را برای خویش تسهیل کنند.
لازم به تذکر است آشنایی هایی که در فضای مجازی مانند شبکه های اجتماعی و البته سایت های همسریابی به وجود می آیدنمی‌تواند بنیان های ۱ ارتباط صحیح و زمینه تشکیل ۱ زندگی مشترک مستحکم را رقم بزنند.
مطالعات روانشناسان و جامعه شناسان به چنین امری صحه گذاشته است که آشنایی هایی که از طریق اینترنت صورت می‌گیرد معمولاً ابتر و ناقص است و به باطن افراد هیچ ارتباطی ندارند و ظاهر بینی را در امر ازدواج رواحج می دهد.
نقد کنندگان ازدواج های اینترنتی و همسریابی در فضای مجازی اعتقاد دارند که بی اعتمادی یکی از بزرگترین آسیب هایی است که زندگی همسرانی را که به واسطه آشنایی در اینترنت با یکدیگر رابطه داشته اند و ازدواج نمودند تهدید می نماید چراکه همیشه این دغدغه با این افراد وجود خواهد داشت که آیا همسر آنها با افراد دیگری هم چت می کنند و ارتباط دارند و یا همچنان در این فضا به جستجوی خود ادامه می دهند یا نه و اگر این آشنایی قبلی که با من صورت گرفته است چقدر دوام می تواند داشته باشد تا همسرم به دنبال شخص دیگری در همین فضا نرود.
از طرف دیگر آشنایی در فضای مجازی بر تار در روابط زوجین تاثیرات موثری خواهد گذاشت چراکه آنها در مرحله اول برای ایجاد ارتباط با یکدیگر مجبورند در بسیاری از موارد خود را ایده آل تر از حد نرمال معرفی نمایند اما این مسئله زمان زیادی به طول نخواهد انجامید.
مسئله اینجاست که بسیاری از جامعه شناسان و آسیب شناسانه مجموعه خانواده بر این باورند که همسریابی از طریق اینترنت در ایران ضرر بیشتر از بقیه جاها دارد هرچند که بان سایت های همسریابی که البته این روزها به مانند قارچ زیاد شده‌اند و رشد قارچ‌گونه دارند ازدواج اینترنتی را در جهت تسهیل امر ازدواج بسیار موثر می دانند و مدعی آسان شدن ازدواج از طریق سایت همسریابی و پروسه همسر یابی می باشند.
آیا ازدواج از طریق همسریابی از اینترنت میتواند پایه یک زندگی ایده آل و خانواده مستحکم را بنا نماید؟؟؟
امروزه گفت و گو در مورد حضور و عدم شرکت در شبکه های اجتماعی مبحثی می باشد که ذهن جمعی خانواده ها را در برگرفته است و مسائل اجتماعی و سیاسی را تحت الشعاع خود قرار داده است اگر در دور و بر خود جوانانی داشته باشید متوجه خواهید شد که این جوانان و نوجوانان به مثابه معتادانی که اعتیاد حرفه ای دارند نمی توانند لحظه ای از گوشه خویش دل کنده و یا اینترنت را از آنها دور نمایید و در چنین حالتی دچار کلافگی و خستگی خواهند شد و گوی از آنها عزیزترین موضوع زندگی آنها را دور ساخته اید.
پس به نظر ما اینترنت جای خود را در میان جوانان به وسعت بال گشوده است و باید فکری نه از طریق سرگی بلکه از طریق یک مدل ایجابی نمود.
سامان دادن به سایت‌های همسریابی بهترین گزینه است که دولت میتواند در این امر پیش‌قدم گردیده و البته آگاه‌سازی و لزوم آگاه کردن مردم و جوانان نسبت به مضرات این سایتها و البته استفاده مناسبی که امکان آن در سایت وجود دارد خود مزید بر علت خواهد شد تا بسیاری از آسیب های ساختاری این چنین سایتهایی برطرف گردد البته یقیناً بهترین جا برای انتخاب همسر سایت همسریابی نمی باشد بلکه فضای واقعی و دوستان واقعی میتواند چنین امری را رقم بزنند.
