قسمتی از کتاب گفتگو با خدا اثر نیل دونالد والش:
آیا منظور تو این است که با دعا چیزی را طلب کردن در واقع آن را از ما دور می سازد؟
این سوالی است که در طول قرون مطرح و پاسخ داده شده معهذا بد نیست بدانی که : تو آنچه را که بخواهی بدست نخواهی آورد و ضمنا نمی توانی هر چه بخواهی بدست بیاوری چون همان درخواست کردن چیزی ، نشانه این است که تو چیزی کم داری و چنانچه تو درخواست چیزی را بکنی ، این عمل دقیقا تجربه "خواستن"
را در واقعیتِ تو به وجود می آورد. بنابراین ؛ دعای صحیح دعای درخواست کردن چیزی نیست ، بلکه دعای تشکر است. زمانی که تو از پیش از خداوند برای چیزی که مورد آرزوی تو است تشکر می کنی ، در واقع این بدین معنا است که آن آرزو تحقق یافته است ، بنابراین ؛ تشکر مهمترین حرفی است که به پروردگار زده می شود
، چون اعتراف به این واقعیت است که خداوند ، قبل از اینکه چیزی از او بخواهی ، آنرا به تو عطا کرده است ، بنابراین هرگز درخواست نکن بلکه شکر و سپاس بگو.
- خوب اگر من از خدا برای خواسته مورد نظرم از قبل تشکر کردم و خواسته ام هرگز برآورده نشد چه؟ این نومیدی منجر به سرخوردگی تلخی نمیشود؟
از سپاس و حق شناسی نباید به عنوان وسیله ای کارا برای پیشبرد ماهرانه کاری
استفاده کرد ، منظورم شیوه ای است که با آن بتوان عالم هستی را فریب داد .
تو نمی توانی به خودت دروغ بگویی . ذهن تو ، از افکار واقعی تو آگاه است ، اگر تو بگویی : "پروردگارا ! من از تو برای فلان و فلان چیز سپاسگزارم" و در عین حال برایت مسلم باشد که آنچه گفتی در واقعیت فعلی تو وجود ندارد ، پس ؛ از خدواند هم نمی توانی انتظار داشته باشی که شفافیتی کمتر از تو نسبت به موضوع داشته باشد و آنچه خواستی برایت فراهم کند. خداوند از آنچه در ذهن تو می گذرد آگاه است و آنچه تو میدانی چیزی است که به صورت واقعیت برتو آشکار شده است.
- ولی چگونه می توانم برای آنچه وجود خارجی ندارد شکرگزار باشم؟
